Δημοσιοποιήθηκαν χτες (18/08) τα αποτελέσματα του διαγωνισμού για την ανάπλαση της Πλατείας Αριστοτέλους. Δεν θέλουμε αυτή τη στιγμή να κρίνουμε το αισθητικό σκέλος, άλλωστε σεβόμαστε τη δουλειά των επαγγελματιών που ασχολήθηκαν με αυτό. Μπορούμε όμως να πούμε με σαφήνεια ότι αυτό που βλέπουμε, δηλαδή άλλη μια ενιαία, τσιμεντένια έκταση, διακοσμημένη με λίγα εξωτικά φυτά, δεν αντιστοιχεί σε αυτό που χρειαζόμαστε.Η διοίκηση Ζέρβα, προσανατολισμένη εξ αρχής σε έργα βιτρίνας με μηδαμινό -αν όχι αρνητικό- αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των κατοίκων της πόλης μας, έχει αναδείξει την ανάπλαση της Πλατείας Αριστοτέλους σε εμβληματικό έργο της θητείας της. Μια ανάπλαση που δεν θα προσφέρει ούτε ένα παραπάνω μέτρο στους πεζούς (η πλατεία είναι ήδη πεζοδρομημένη), ούτε ένα παραπάνω δέντρο στην πόλη (ίσα-ίσα θα αφαιρέσει και μερικά) και η οποία στηρίζεται μόνο στο επιχείρημα Ζέρβα ότι «η αγαπημένη μας πλατεία τα έχει τα χρονάκια της» (sic).
Είμαστε σίγουροι ότι ο κ. Ζέρβας θα μιλήσει πάλι για μίζερους και οπισθοδρομικούς που κάνουν κριτική σε κάθε πρόοδο. Μιζέρια και οπισθοδρόμηση, όμως, είναι να θεωρείς ότι οι κεντρικές πλατείες μιας ιστορικής πόλης γερνάνε και θέλουν ανακαίνιση, σαν να είναι καφετέρια στην παραλιακή, αφηνοντας παράλληλα τις γειτονιές της πόλης να υποβαθμίζονται και τους κατοίκους της που ζουν μακριά από τα έργα βιτρίνας να στερούνται τα αυτονόητα. Δηλαδή αξιοπρεπείς δημόσιους χώρους, πράσινο και καθαριότητα, καθώς με κάθε ευκαιρία μας θυμίζουν πως χρήματα δεν υπάρχουν (πρόσφατο παράδειγμα η άρση της απαλλοτρίωσης του οικοπέδου δίπλα στην Αλυσίδα, το οποίο προοριζόταν για ανέγερση νηπιαγωγείου) παρά μόνο για έργα βιτρίνας. Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου ότι η σχεδιαζόμενη ανάπλαση αφορά το καθαρά τουριστικό/εμπορικό τμήμα του άξονα της Αριστοτέλους και όχι το τμήμα πάνω από την Εγνατία και ως την Κασσάνδρου, όπου υπάρχει και μια ζωντανή γειτονιά με μόνιμους κατοίκους.
Θα το πούμε ευθέως: αυτή τη στιγμή, το καλοκαίρι που μας έπνιξαν στον καπνό οι φωτιές και η κλιματική κρίση, δεν χρειαζόμαστε καμία ανάπλαση στην Πλατεία Αριστοτέλους. Χρειαζόμαστε να γίνει μητροπολιτικό πάρκο ο χώρος της ΔΕΘ, η μοναδική ελπίδα να πάρει ανάσα το κέντρο της πόλης. Χρειαζόμαστε το συντομότερο την Πλατεία Ελευθερίας, απελευθερωμένη από τις λαμαρίνες και από τα σχέδια για υπόγειο πάρκινγκ.
Και ώσπου να γίνουν αυτά, μην τολμήσει κανένας δήμαρχος και κανένας υπουργός να ψελλίσει υποκριτικούς θρήνους για την κλιματική κρίση. Το έγκλημα της κλιματικής αλλαγής δεν έπεσε από τον ουρανό, έχει ενόχους, κι αυτοί δεν είναι άλλοι από όσους επιμένουν σε καταστροφικές για το περιβάλλον επενδύσεις, όπως είναι τα απορριμματογενή καύσιμα και οι Σκουριές. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγεται και ο κ. Ζέρβας: το φωνάζουν ήδη οι λαμαρίνες στην Πλατεία Ελευθερίας, το φωνάζουν τα σχέδια για ξενοδοχεία στη ΔΕΘ, το φωνάζει ο αποτυχημένος ΟΑΣΘ και το παραδομένο στα ΙΧ κέντρο, τα αυξημένα μικροσωματίδια στον αέρα της πόλης, σταθερά πάνω από τα επιτρεπτά όρια και το πολύ μικρό ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο.
Πόλη Ανάποδα – Δύναμη Ανατροπής
